SZCZEPY: Susumaniello, odmiana o oślej naturze #WinnaWiedza by Korek od Wina

Primitivo już od kilku lat cieszy się w Polsce niesłabnącą popularnością. Powoli uczymy się pijać wytrawne wina, a ten pochodzący z Apulii szczep to idealny "pomost" by bezboleśnie przejść od półsłodyczy do wytrawności. Wina z niego robione zalewają nasz rynek, można przebierać w przeróżnych etykietach.

A przecież Apulia nie równa się li tylko primitivo. To region o wielowiekowej tradycji uprawy winnych krzewów i jest bardziej różnorodny, niż by przypuszczać na pierwszy rzut oka. Podobnie sytuacja ma się z wieloma innymi miejscami na winiarskiej mapie świata. Dlatego w ramach cyklu #WinnaWiedza postanowiłam stworzyć serię wpisów, w których przybliżać będę mniej znane, mniej oczywiste, ale zawsze ciekawe gatunki winorośli.

Jeżeli więc najpopularniejszym szczepem południa Włoch jest primitivo, to z pewnością gdzieś na drugim końcu skali plasuje się susumaniello. Bohater niniejszego tekstu.

 

Kiść susumaniello / źródło: vinidipuglia.com

Gdzie uprawia się susumaniello?

Susumaniello uważa się za rdzenną, endemiczną odmianę Apulii. Jest znana od dawien dawna, przede wszystkim w okolicach Brindisi. Niektórzy twierdzą, że, podobnie jak primitivo, winorośl przywędrowała na półwysep Salentyński z Dalmacji. Wszak wybrzeże włoskie i chorwackie dzieli jedynie wąskie Morze Adriatyckie.

Gatunek swoją nazwę zawdzięcza osiołkowi. W lokalnym dialekcie Salento oba słowa brzmią tak samo. Jak przekonują lokalni winiarze i osioł, i szczep (szczególnie gdy młody) mają ze sobą wiele wspólnego. Szybko rosną, są w stanie wiele znieść, jednakże mają tendencje do bycia upartymi.

Cechy charakterystyczne susumaniello

Ta czerwona odmiana ma drobne owoce, jest wytrzymała i odporna. Nie przeszkadzają jej nawet  susze apulijskiego lata. Lubi przepuszczalne, najlepiej piaszczyste gleby. Bardzo łatwo ją uprawiać, ale niekoniecznie winifikować. W trakcie tego procesu grona wymagają więcej uwagi, ostrożności i staranności niż przy innych popularnych w Apulii gatunkach, np. primitvo. Winiarzom zdarzają się więc trudności by uzyskać w winie z susumaniello takie efekty jakie zamierzali. Ot, ośla natura szczepu.

Cechą charakterystyczną winorośli jest to, że daje wino o niezwykle głębokiej, bardzo ciemnej barwie. 

Susumaniello jest najczęściej tylko wzbogacającym dodatkiem do primitivo czy negroamaro i stanowi niewielki procent kupażu. Jeszcze kilkanaście lat temu nie sposób było znaleźć wina zrobionego w całości z tego szczepu. W 2000 roku we Włoszech uprawiano jedynie 72 ha tej odmiany. Na szczęście to się powoli zmienia. Jakiś czas temu winiarze odkryli winorośl na nowo, a co odważniejsi "znudzeni" primitivo czy negroamaro, pozwolili sobie na eksperymenty z susumaniello w roli głównej. Ich wyniki są bardzo obiecujące.

W Polsce susumaniello szukać należy przede wszystkim w sklepach specjalistycznych. W marketach czy dyskontach nie sposób go dostać. Ja zdobyłam jedynie dwie butelki (z czego jedną w miejscu w którym pracuję): Risvlegio SuSu Susumaniello IGP Salento 2016 (w ofercie MineWine, notę degustacyjną znajdziesz pod linkiem z nazwą wina) oraz Poggio le Volpi Masca del Tacco Susumaniello IGP Puglia 2016 (w ofercie m.in. Festus,W Kręgu Wina).

Jeżeli znasz inne etykiety lub miejsca gdzie można nabyć susumaniello - koniecznie daj znać w komentarzu!

Źródła:
1) "Wine Grape" pod redakcją Jancis Robinson

2) "The donkey grape" Rose Murray Brown (artykuł w całości do przeczytania tutaj)