SZCZEPY: Susumaniello, odmiana o oślej naturze #WinnaWiedza by Korek od Wina

Primitivo już od kilku lat cieszy się w Polsce niesłabnącą popularnością. Powoli uczymy się pijać wytrawne wina, a ten pochodzący z Apulii szczep to idealny "pomost" by bezboleśnie przejść od półsłodyczy do wytrawności. Wina z niego robione zalewają nasz rynek, można przebierać w przeróżnych etykietach.

A przecież Apulia nie równa się li tylko primitivo. To region o wielowiekowej tradycji uprawy winnych krzewów i jest bardziej różnorodny, niż by przypuszczać na pierwszy rzut oka. Podobnie sytuacja ma się z wieloma innymi miejscami na winiarskiej mapie świata. Dlatego w ramach cyklu #WinnaWiedza postanowiłam stworzyć serię wpisów, w których przybliżać będę mniej znane, mniej oczywiste, ale zawsze ciekawe gatunki winorośli.

Jeżeli więc najpopularniejszym szczepem południa Włoch jest primitivo, to z pewnością gdzieś na drugim końcu skali plasuje się susumaniello. Bohater niniejszego tekstu.

 

Kiść susumaniello / źródło: vinidipuglia.com

Gdzie uprawia się susumaniello?

Susumaniello uważa się za rdzenną, endemiczną odmianę Apulii. Jest znana od dawien dawna, przede wszystkim w okolicach Brindisi. Niektórzy twierdzą, że, podobnie jak primitivo, winorośl przywędrowała na półwysep Salentyński z Dalmacji. Wszak wybrzeże włoskie i chorwackie dzieli jedynie wąskie Morze Adriatyckie.

Gatunek swoją nazwę zawdzięcza osiołkowi. W lokalnym dialekcie Salento oba słowa brzmią tak samo. Jak przekonują lokalni winiarze i osioł, i szczep (szczególnie gdy młody) mają ze sobą wiele wspólnego. Szybko rosną, są w stanie wiele znieść, jednakże mają tendencje do bycia upartymi.

Cechy charakterystyczne susumaniello

Ta czerwona odmiana ma drobne owoce, jest wytrzymała i odporna. Nie przeszkadzają jej nawet  susze apulijskiego lata. Lubi przepuszczalne, najlepiej piaszczyste gleby. Bardzo łatwo ją uprawiać, ale niekoniecznie winifikować. W trakcie tego procesu grona wymagają więcej uwagi, ostrożności i staranności niż przy innych popularnych w Apulii gatunkach, np. primitvo. Winiarzom zdarzają się więc trudności by uzyskać w winie z susumaniello takie efekty jakie zamierzali. Ot, ośla natura szczepu.

Cechą charakterystyczną winorośli jest to, że daje wino o niezwykle głębokiej, bardzo ciemnej barwie. 

Susumaniello jest najczęściej tylko wzbogacającym dodatkiem do primitivo czy negroamaro i stanowi niewielki procent kupażu. Jeszcze kilkanaście lat temu nie sposób było znaleźć wina zrobionego w całości z tego szczepu. W 2000 roku we Włoszech uprawiano jedynie 72 ha tej odmiany. Na szczęście to się powoli zmienia. Jakiś czas temu winiarze odkryli winorośl na nowo, a co odważniejsi "znudzeni" primitivo czy negroamaro, pozwolili sobie na eksperymenty z susumaniello w roli głównej. Ich wyniki są bardzo obiecujące.

W Polsce susumaniello szukać należy przede wszystkim w sklepach specjalistycznych. W marketach czy dyskontach nie sposób go dostać. Ja zdobyłam jedynie dwie butelki (z czego jedną w miejscu w którym pracuję): Risvlegio SuSu Susumaniello IGP Salento 2016 (w ofercie MineWine) oraz Poggio le Volpi Masca del Tacco Susumaniello IGP Puglia 2016 (w ofercie m.in. Festus,W Kręgu Wina). Noty degustacyjne powyższych win pojawią się na blogu w najbliższym czasie.

Jeżeli znasz inne etykiety lub miejsca gdzie można nabyć susumaniello - koniecznie daj znać w komentarzu!

Źródła:
1) "Wine Grape" pod redakcją Jancis Robinson

2) "The donkey grape" Rose Murray Brown (artykuł w całości do przeczytania

tutaj)