Koleje La Rioja - u początków sławy Riojy

By dotrzeć na tegoroczne Święta Wielkanocne pokonałam 395 km w jedną stronę. Zajęło mi to w sumie około 7 godzin jazdy. Podróżowałam na Mazury swoim ulubionym (i znienawidzonym zarazem) środkiem lokomocji - Polskimi Kolejami Państwowymi.

Czasu było sporo, więc podjęłam się dogłębnej analizy wywieszonej na korytarzu mapy. Przedstawiała kolejowe połączenia pomiędzy miastami Polski. Po chwili odpłynęłam myślami i zasnęłam. Śniło mi się, że cały region La Rioja ma tak znikome trasy kolejowe jak Mazury. Skutkuje to tym, że historia toczy się odmiennie i zamiast winorośli obecnie uprawia się tam pyry...

Międzynarodowa sława tej hiszpańskiej apelacji może nie zapoczątkowałaby się wcale gdyby nie rozwój żelaznej kolei. 

W XIX wieku, gdy wstrętna mszyca filoksera plądrowała bez litości francuską winorośl, trzeba było szybko szukać ratunku. 

Winiarze z Bordeaux opuściwszy swoje przetrzebione winnice, ratunek ten znaleźli w mało znanym regionie na południe od Pirenejów. I właśnie tu zaczęli  przenosić swoje uprawy. Również doświadczenie i idee. 

Zaczął się złoty okres dla Riojy.

          La Rioja i jej koleje losu

Można debatować nad tym jak wspaniałe Rioja posiada  terroir , jak zbawiennie na klimat wpływa bliskość gór Sierra de Cantabria i rzeki Ebro, jednak 

to co przede wszystkim przyciągnęło francuskich winiarzy, to dogodne połączenie kolejowe z Bordeaux. 

Wygodniccy zaniechali eksploracji terenów znajdujących się w oddaleniu od torów. W ten sposób przez następne wiele lat sąsiednia (posiadająca równie wysoki potencjał) Ribera del Duero żyła w cieniu Riojy.

Nie zostaje nic innego jak podziękować niegdysiejszym inżynierom, którzy tak doskonale poprowadzili żelazne szyny.

Lubisz wina z Riojy? A czy wiesz, skąd wzięła się na ich butelkach złota siateczka?